مرکز دانش صنعت تاسیسات

این کنترل کننده را می توان با کمپرسورهایی که روغنکاری قسمتهای متحرک و سطوح اصطکاکی آنها با فشار پمپ روغن انجام می شود بکار برد.

زیرا کمپرسورها نیز همانند هر ماشین مکانیکی دیگری از قطعات ثابت و متحرکی چون: پیستون، میل لنگ ، سوپاپهای مکش و رانش، شاتون، گژنپین، رینگهای کمپرس و روغن و سایر متعلقات دیگر ساخته شده است، نیاز به روانکاوی و انتقال حرارت از بین سطوحی که امکان تماس مستقیم با گاز برگشتی را ندارند.(مانند یاطاقان های ثابت و متحرک) و اگر چنانچه حرارت حاصل از اصطکاک بین قسمتهای ثلبت و متحرک منتقل نگردد، قطعات آن دفرمه شده و در شرایط حاد گریپاژ می کنند. لذا لازم است که در حین کار این قطعات با فشار معینی روغنکاری گردند. این عمل توسط پمپ روغن (اویل پمپ) انجام می شود.

 بنابراین لازم است که فشار روغنکاری کنترل گردد که هر گاه و به هر دلیلی فشار روغنکاری از مقدار لازم کمتر شد کمپرسور خاموش شود. فشار لازم برای روغنکاری کمپرسورها متفاوت بوده و بهتر است طبق دستورالعمل کارخانه سازنده کمپرسور و پیشنهاداتی که همراه با عملیات شارژ روغن، مقدار روغن و یا فشار لازم جهت روغنکاری توصیه شود اجرا گردد. تنظیم کلید کنترل فشار روغن  اغلب توسط سازندگان کنترل فشار روغن انجام می گیرد و از دستکاری بی مورد نیز بایستی پرهیز نمود. چون عملیات روغن کاری در شروع کار تا رسیدن به دور نهایی کمپرسور و همچنین اویل پمپ مدت زمانی(هرچندکوتاه) طول می کشد تا روغن در مدار جریان یابد، بنابراین، کنترل فشار روغن نیز باید با تأخیر زمانی مدار را کنترل نماید و با توجه به این مطالب باید کلید کنترل فشار روغن طوری مطرح و ساخته شود که بر اساس اختلاف فشار بین مکش ودهش اویل پمپ و تأخیر زمانی عمل کند. این کنترل کننده به همین علت از دو قسمت الکتریکی و مکانیکی تشکیل شده است. قسمت مکانیکی توسط دو لوله ارتباطی که یکی از آنها فشار مکش اویل پمپ را به کلید متصل می کند و لوله دیگر فشار دهش اویل پمپ را به کلید ارتباط می دهد.