به‌دنبال انتشار خبری با‌عنوان «تداوم خشک کردن سواحل مرجانی خلیج‌فارس و خاکریزی در دریا» در یکی از روزنامه های کثیر الانتشار شهر تهران، شرکت نفت و گاز پارس وابسته به شرکت ملی نفت ایران پاسخی ارسال کرد. متن کامل این پاسخ در پی می‌آید.

گزارش ارزیابی اثرات زیست‌محیطی طرح‌های توسعه پارس‌جنوبی و مشخصاً طرح توسعه فاز‌های22 تا24 پارس جنوبی (که مورد نظر نگارنده بوده‌است) در حدود 2 ماه قبل به اتمام رسیده‌ و به اداره کل حفاظت محیط‌زیست استان بوشهر و سازمان حفاظت محیط‌ زیست کشور ارسال شده‌و اصلاحات لازم در این خصوص در گزارش مربوطه لحاظ گردیده‌است.همچنین با عنایت به لزوم تسریع در توسعه میدان مشترک پارس‌جنوبی، روند تصویب مطالعات و برنامه‌های توسعه‌ای با برگزاری جلسات متعدد با مسئولین و کارشناسان محترم سازمان حفاظت محیط‌زیست همواره پیگیری شده‌است همچنین به اطلاع می‌رساند،

مطالعه بیشتر...

استان‌های شمالی کشور همواره به‌دلیل دارا بودن طبیعتی زیبا، انتخاب اول بسیاری از هموطنان برای سفر هستند.همنشینی جنگل، کوه و دریا در کنار هم به گونه‌ای است که گیلان، مازندران و گلستان را به بهشت روی زمین تبدیل کرده و همین ویژگی شرایطی را فراهم آورده تا در تمام فصول سال، این استان‌ها میزبان هموطنان خود از گوشه و کنار کشور باشند. اما آنچه طی سال‌های اخیر طبیعت زیبا و دلنشین این مناطق را تهدید کرده و می‌کند، گذشته از دستبرد و تصرف اشخاص حقیقی و حقوقی به دامنه‌های جنگلی، مراتع و سواحل، آلودگی‌های زیست‌محیطی ناشی از جمع‌آوری و دفن غیربهداشتی زباله است.

ورود میلیونی مسافران در طول سال به شمال کشور و متعاقب آن تولید زباله در حد بسیار انبوه، عدم جمع‌آوری بموقع، دفع غیربهداشتی آنها و در نهایت انباشت زباله در سواحل و مراتع و عرصه‌های جنگلی، ورود فاضلاب‌های خانگی به رودخانه‌های حاشیه شهرها، حتی ورود فاضلاب‌های خانگی مستقر در سواحل به دریا دست ‌به‌ دست هم داده‌اند تا شرایط زیست‌محیطی در این استان‌ها با تهدیدات جدی روبه‌رو شود.

مطالعه بیشتر...

 

طرح تشکیل دفتر حفاظت لايه اوزن در سال 1372 ( 1993) تحت طرح توانمند سازي كشور ، با همكاري سازمان حفاظت محيط زيست و برنامه عمران ملل متحد، در كميته اجرايي پروتكل مونترال به تصويب رسيد و به طور رسمي از سال 1373 (1994) به صورت يك دفتر كار خود را آغاز نمود.  اين دفتر بعنوان تنها مرجع ملي اجرائي مرتبط با برنامه هاي پروتكل مونترال مي باشد كه وظيفه هماهنگي، هدايت و نظارت بر حسن اجراي برنامه هاي كاهش تدريجي و حذف واردات و مصرف مواد مخرب لايه اوزن را طبق جدول زمان بندي پروتكل مونترال و در  قالب یک برنامه کشوری بر عهده دارد.

 

 

 

مطالعه بیشتر...

آلودگی هوا عبارت است از حضور یک و یا بیش از یک آلاینده در هوای آزاد مانند گرد و خاک ، دود غلیظ ، گاز مه آلود ، بوی نامطبوع به مقدار کافی ، با خواص مشخص و تداوم که می‌تواند حمایت انسان ، گیاه و جانوران و اصول انسانی را به مخاطره اندازد.
 

مقدمه

اولین آلاینده‌های هوا احتمالا دارای منشأ طبیعی بوده‌اند. دود ، بخار بدبو ، خاکستر و گازهای متصاعد شده از آتشفشانها و آتش سوزی جنگلها ، گرد و غبار ناشی از توفانها در نواحی خشک ، در نواحی کم ارتفاع مرطوب و مه‌های رقیق شامل ذرات حاصل از درختهای کاج و صنوبر در نواحی کوهستانی ، پیش از آنکه مشکلات مربوط به سلامت انسانها و مشکلات ناشی از فعالیتهای انسانی محسوس باشند، کلا جزئی از محیط زیست ما به شمار می‌رفته‌اند. به استثنای موارد حاد ، نظیر فوران آتشفشان.

آلودگیهای ناشی از منابع طبیعی معمولا ایجاد چنان مشکلات جدی برای حیات جانوران و یا اموال انسانها نمی‌کنند. این در حالی است که فعالیتهای انسانی ایجاد چنان مشکلاتی از نظر آلودگی می‌نمایند که بیم آن می‌رود، بخشهایی از اتمسفر زمین تبدیل به محیطی مضر برای سلامت انسانها گردد. 

تاریخچه آلودگی هوا

دود یکی از قدیمیترین آلاینده‌های هوا است که برای سلامت بشر مضر است. زمانی که دود ناشی از آتش حاصله از سوختن چوب توسط ساکنین اولیه غارها جای خود را به دود ناشی از کوره‌های زغال سوز در شهرهای پر جمعیت داد، آلودگی هوا ، بقدری افزایش یافت که زنگ خظر برای برخی از ساکنان آن شهرها وجود به صدا در آمد. در سال 61 بعد از میلاد سنکا (Seneca) فیلسوف رومی از هوای روم بعنوان هوای سنگین و از دودکشهای هود با عنوان تولید کننده بوی بد نام برد. در سال 1273 میلادی ادوارد اول پادشاه انگلستان می‌گوید هوای لندن به حدی با دود و مه آلوده و آزار دهنده است که از سوختن زغال سنگ دریایی جلوگیری خواهد کرد.

علی‌رغم هشدار پادشاه مذکور ، نابودی گسترده جنگلها ، چوب را تبدیل به یک کالای کمیاب نمود و ساکنان لندن را وادار ساخت تا بجای کم کردن مصرف زغال سنگ به میزان بیشتری از آن استفاده کنند. تا سال 1661 میلادی یعنی بیش از یک قرن بعد ، تغییر قابل ملاحظه‌ای در آلودگی هوا بوجود نیامد. چاره جویی و پیشنهادات عبارت بودند از برچیدن تمامی کارخانه‌های دو را از شهر لندن و بوجود آمدن کمربند سبز در اطراف شهر و بالاخره این چاره جوییها کارساز شد.

مشکلات آلودگی هوا

شواهدی دال بر علاقمندی جوامع انسانی در غلبه بر مشکل آلودگی هوا وجود دارند که از جمله آنها می‌توان از تصویب و اجرای قوانین کنترل دود در شیگاگو سینسنیاتی به سال 1881 نام برد. ولی اجرای این قوانین و قوانین مشابه آنها با دشواریهایی مواجه گردید و برای تمیز نمودن هوا یا جلوگیری از آلودگی بیشتر آن تقریبا کاری انجام نشد. در سال 1930 در دره بسیار صنعتی میوز در کشور بلژیک در اثر پدیده وارونگی مه دود در یک فضای معین محبوس گردید. در نتیجه 63 تن جان خود را از دست داده و چندین هزار تن دیگر بیمار شدند. حدود 18 سال بعد در شرایط مشابهی در ایالات متحده آمریکا یکی از اولین و بزرگترین فاجعه‌های زائیده آلودگیها رخ داد، یعنی 17 نفر جان خود را باختند و 43 درصد جمعیت نورا ، پنسلوانیا بیمار شدند.

درست سه سال بعد از فاجعه مه دود لندن در سال 1952 ، که نادیده گرفتن عواقب جدی آلودگی هوا غیر ممکن گردید، روز سه شنبه 4 دسامبر سال 1952 حجم عظیمی از هوای گرم به طرف قسمت جنوبی انگلستان حرکت کرده با ایجاد یک وارونگی دمایی سبب نشست یک مه سفید در لندن شد و این مه دود به دستگاه تنفسی انسان سخت آسیب رسانده بود و بیشتر مردم بزودی با مشکلاتی از قبیل قرمز شدن چشمها ، سوزش گلو و سرفه‌های زیاد مواجه شدند و پیش از آنکه در 9 دسامبر از سطح شهر دور شوند 400 مورد مرگ مربوط به آلودگی هوا گزارش کردند. این تعداد تلفات برای متوجه ساختن افکار بریتانیاییها جهت تصویب قانون هوای تمیز در سال 1956 کافی بود.
 

قانون کنترل آلودگی هوا

این قانون در ایالات متحده امریکا قانون کنترل آلودگی هوا (قانون عمومی 159_84) به تصویب رسید. اما این مصوبه تنها موجب به تصویب رسیدن یک قانون مؤثرتر گردید. این قانون یکبار در سال 1960 و بار دیگر در سال 1962 بازنگری شد و به قانون هوای تمیز سال 1963 (قانون عمومی 206_88) که برنامه‌های ناحیه‌ای محلی و ایالتی را برای کنترل هوا تشویق می‌کرد و در عین حال حق مداخله را برای دولت فدرال در صورت به خطر افتادن سلامت و رفاه اهالی ایالت در اثر آلودگی ناشی از ایالات دیگر محفوظ نگه می‌داشت، الحاق گردید. این قانون معیارهایی برای کیفیت هوا وضع کرد که بر اساس آنها استانداردهای کیفیت هوا و گازهای متصاعد شده در دهه 1960 میلادی پی ریزی شد.

اجرای قانون هوای تمیز

اجرای قانون هوای تمیز در سال 1970 به آژانس نو بنیاد حفاظت محیط زیست (EPA) محول گریدید. قانون به وضع استانداردهای درجه اول و دوم کیفیت هوای محیط زیست پرداخت. استانداردهای اولیه متکی بر معیارهای کیفیت هوا ، برای حفظ سلامت عموم مردم ، دامنه وسیعی از ایمنی را در نظر می‌گیرد. در حالی که استانداردهای ثانوی که آنها نیز متکی بر معیارهای کیفیت هوا باشند برای حفظ رفاه عموم انسانها ، به علاوه گیاهان ، جانوران ، اموال و دارائی هستند.

اصطلاحات قانون هوای تمیز به سال 1977 به تقویت باز هم بیشتر قوانین موجود پرداخته است و ملتها را به تمیز نگهداشتن مورد ارزیابی و اصلاح دوباره قرار گرفتند. اگر چه این امکان وجود دارد که تغییرات بیشتری نیز انجام شود، کاملا متحمل است که کنترل آلودگی هوا برای ایجاد شرایطی که تحت آن هوا برای نسلهای آینده تمیزتر و سالمتر نگاهداشته شود، از حمایت بیشتر عامه مردم برخوردار شود.

یک تصویر یک خاطره

جدید ترین اخبار

حاضرین در سایت

ما 24 مهمان و بدون عضو آنلاین داریم

ورود به سایت