مرکز دانش صنعت تاسیسات

نظام آموزش عالي كشور كه سالهاست از فقدان سيستم نظارتي جامع و منسجم در بخش اعظمي از امور مختلف آموزش و پژوهش بويژه در سطح دانشگاه ها و مراكز آموزشي رنج مي برد، با رشد روزافزون مدرك گرايي در جامعه ايران امروز رفته رفته چالش هاي بيشتري را پيش روي خود مي بيند. توسعه كمي آموزش عالي و روند رو به تزايد تعداد دانشگاه ها اعم از دولتي و غيردولتي و نيز افزايش  كمي وسيع در تعداد دانشجويان و فارغ التحصيلان اين مراكز از يك سو و سندروم مدرك گرايي و مسايلي چون ميزان كارامدي فارغ التحصيلان دانشگاه ها و معضل اشتغال اين افراد، جملگي به زايش بحرانهايي جدي در اين بخش منجر شده و خاستگاه علم و دانش را در جامعه متزلزل ساخته است.

عدم نظارت درست و دقيق بر نظام ارزشيابي تحصيلي در دانشگاه ها (اعم از دولتي و غيردولتي)، سخت گيري هاي بي مورد و يا اغماض هاي نابجا و غيراصولي در سنجش توان علمي دانشجويان و دانش آموختگان را بايد يكي از عواقب ناشي از چنين سياستي دانست.دانشگاه ها براي عمل به رسالت واقعي خويش، امروز بايد بكوشند تا در كنار ساير بخش هاي مرتبط اجتماعي، علاوه بر فرهنگ سازي لازم براي خروج از بحران مدرك گرايي، با استقرار نظامي ناظر و توانمند، از مرزهاي علم و دانش حراست كنند.
پاسداري از جايگاه رفيع محيط هاي علمي، آموزشي و پژوهشي و كمك به سالم نگاه داشتن آنها هدف والايي است كه پرداختن بدان از وظايف تك تك دانشگاهيان است.