مرکز دانش صنعت تاسیسات

با توجه به این‌که شرایط حرارتی ساکنین در ساختمان‌های بلندمرتبه متفاوت از ساختمان‌های معمولی است، لذا بررسی این‌گونه ساختمان‌ها به لحاظ تأمین آسایش و کاهش مصرف انرژی ضروری و اجتناب‌ناپذیر است. هدف از این مقاله بررسی شرایط حرارتی در سه گروه از ساکنین آپارتمان‌های بلندمسکونی در ایران بوده تا محدوده آسایش حرارتی آن‌ها تعیین گردد. این سه گروه از ساکنین عبارتند از: ساکنین واحدهای شمالی- جنوبی و غربی. روش به‌کار گرفته در این تحقیق تجزیه و تحلیل مطالعات میدانی در کنار مطالعات کتابخانه‌ای است.

برای مطالعات میدانی از دستگاه‌های ثبت حرارتی اعم از دما و رطوبت استفاده شده است. برای این منظور یافته‌های شرایط حرارتی به‌دست آمده از مشاهدات و بررسی پارامترهای فیزیکی موثر بر آسایش حرارتی در بیشترین مکان مورد استفاده ساکنین (اتاق پذیرایی و هال) در3 واحد مسکونی جدا از هم در ایران استفاده گردید. نتایج به‌دست آمده از این مطالعه نشان‌دهنده آنست که بر اساس استانداردANSI/ASHRAE Standard 55، از بین ساکنین جبهه‌های شمالی، جنوبی و شرقی به‌صورت متوسط ساکنین واحدهای جنوبی بیشترین میزان آسایش حرارتی را در اوج گرمای تابستان داشته‌اند و ساکنین واحدهای شرقی از کمترین میزان آسایش حرارتی بهره‌مند بوده‌اند. بدین‌ترتیب میزان مصرف انرژی در جبهه شرقی و جبهه غربی بیشتر است. لذا با اصلاح تیپولوژی ساختمان‌ها در شهرها و جهت‌گیری مناسب، به‌خصوص در آپارتمان‌های مسکونی بلندمرتبه، می‌توان گامی جهت ذخیره و نگهداشت انرژی برداشت.

پس از افزايش قيمت نفت در سال 1973، کشورهای پيشرفته صنعتی مجبور شدند به مسأله انرژی جدی‌تر بپردازند. در کشورهای مختلف بسته به میزان فعالیت‌های صنعتی بین 30 تا 35 درصد کل انرژی مصرفی در ارتباط با ساختمان مورد استفاده قرار می‌گیرد. از این میزان حدود 50 تا 60 درصد صرف گرمایش و سرمایش ساختمان در فصول مختلف می‌شود. از سویی باید در نظر داشت که حجم وسیعی از تحقیقات انجام گرفته در قرن گذشته در زمینه آسایش حرارتی جهت طراحی و نگهداری محیط‌های حرارتی راحت در استانداردهای بین‌المللی منعکس شده است .