مرکز دانش صنعت تاسیسات

با توجه به كاهش روز افزون كيفيت آموزش در دانشگاه هاي كشور به علت وسعت پذيرش دانشجو و افت شديد تخصص در ميان فارغ التحصيلان حالا مدت كمي نيست كه ديگر هيچ كارفرمايي يك فارغ التحصيل دانشگاهي صفر كيلومتر را حتي با مدرك دكتري تخصصي به استخدام در نمي آورد... عمده كارفرمايان به دنبال سوابق كاري و تجربه هاي عملي دانش آموختگان هستند و در اين زمينه نگراني هايي براي آن دسته از دانش آموختگان كه با دغدغه بيشتري تحصيلات خود را به اتمام مي رسانند ايجاد شده است.

 

 نياز شديد اين قشر از دانش آموختگان به كسب تخصص از يك سو و فشارهاي سازمان نظام مهندسي و تاكيد بر گذراندن دوره هاي آموزشي براي ارتقا يا تمديد پروانه اشتغال به كار مهندسي از سوي ديگر بازار كار برگزار كنندگان دوره هاي آموزشي و سمينارهاي امتيازآور نظام مهندسي را به شدت داغ كرده است. در اين ميان عده اي افراد سودجو و موقعيت طلب نيز بدون داشتن صلاحيت برگزاري چنين دوره هاي آموزشي دست به چنين كاري مي زنند. در واقع كيفيت آموزش اصلا مطرح نيست. مهم اين است كه يك دوره آموزشي فقط برگزار گردد.

 اينكه برخي شركت ها با روابط خاصي كه دارند بتوانند امتياز برگزاري چنين دوره هايي را بگيرند اصلا به صلاح آينده حرفه اي جامعه ايران نيست. امروزه تعداد زيادي از سمينارهاي تخصصي نيز صرفا با هدف كسب منافع شخصي و جذب بودجه هاي تبليغاتي شركت ها به حساب بانكي اشخاصي سودجو و فرصت طلب برگزار مي شود و در واقع اگر براي مثال يك هفته بعد از برگزاري سمينار يا كنگره يا همايش يا سمپوزيوم و يا هر چيز ديگري كه برگزار شده است از شركت كننده بپرسيد كه چه چيز عايدش شده اس؟ واقعا ممكن است جواب درستي براي گفتن نداشته باشد.

اما برگزار كنندگان اين جريان مي توانند با چك كردن حساب هاي بانكي خود پاسخ گوي اين سوال حداقل به خودشان باشند. كيفيت در آموزش اولين شرط عقلاني و اساسي آموزش است به وجهي كه اگر كيفيت را از آموزش سلب كنيم ديگر هيچ چيزي براي آن باقي نخواهد ماند.يك تعريف اساسي از آموزش آن است كه مي گويد: آموزش پروسه اي است كه موجب تحول گردد.. بايد بدانيم كدام آموزش ها در اين قالب و با اين اهداف پليد موجب تحول مي گردد؟ يك برنامه مدون آموزشي زمانبندي شده بدون زرق و برق و تجملات آن چناني و الفاظ دهان پر كن شايد از همه اينها موفق تر عمل كند...

برگزاري كنفرانس هاي مختلف در تاسيسات نيز به تازگي به يكي از اين بازارهاي پر مخاطب تبديل گرديد ه و عده اي به دنبال آن منافع عظيمي را براي خود كسب نموده اند. پرسش اينجاست كه چرا بايد يك شركت خصوصي كه نقش برگزاري نمايشگاه را بر عهده داشته است حالا بتواند تا آنجايي پيش رود كه در جامعه تخصصي يك صنعت دخل و تصرف ايجاد كند در حالي كه نه خود متخصص آن است و نه از متخصصان خط مشي مي پذيرد.

مگر چه مقدار مفاهيم و مقالات علمي و تخصصي در كشور ما وجود دارد كه بعد از گذشت يك سال بتوان دوباره به برگزاري يك كنفرانس بين المللي فكر كرد. و اساسا وقتي به عمق مطلب مي نگريد چيزي به جز مطالب كم ارزش يا ترجمه شده و يا بعضا كپي برداري شده ملاحظه نمي كنيد. اين چه رسمي است كه بايد در جامعه صنعت ما يك متولي در اين باره نباشد؟

مركز دانش صنعت تاسيسات ايران بارها اعلام داشته است كه متاسفانه صنعت تاسيسات ايران پدر و مادر ندارد! يك صنعت يتيم را هر كه بخواهد مي تواند استثمار كند. اما مقايسه اين مبحث با مباحث ديگر مثلا در پزشكي ديد خوبي را به شما خواهد داد: امروز در جامعه نظام پزشكي هر كسي اجازهخ برگزاري جلسات علمي را ندارد و به علت حساسيتي كه اين مباحث دارد و تاثيري كه احتمالا در سلامت مخاطبان مي تواند داشته باشد، وزارت بهداشت و سازمان نظام پزشكي با برگزاري هر گونه سمينار يا آموزش هاي تخصصي بدون مجوز و صلاحيت به شدت برخورد مي نمايند.آيا وزارت صنايع و وزارت مسكن هم چنين مكانيزمي را براي تاسيسات در نظر گرفته اند؟ آيا تاثير نامطلوب فقدان تخصص در بخش دانش صنعت تاسيسات ما به شدت احساس نمي شود؟ آيا اكنون زمان آن فرا نرسيده است كه اجازه ندهيم هر بيگانه اي به خود جسارت دهد كه پا به عرصه ي تخصصي كه ندارد بگذارد و از اين آب گل آلود نهنگ صيد كند؟ مسئولان پاسخگو باشند و در اين باره لا اقل بيانديشند.

 نقش سازمان هاي غير دولتي مردم نهاد در اين راستا چه نقشي مي تواند باشد؟ آيا دولت نياز به فعال سازي و حمايت جدي از اين سازمان ها را احساس نمي كند؟ برآيند نهايي عملكرد NGO ها در مجموع به نفع مجموعه كشور و در خدمت اقتصاد ملي خواهد بود. نبايد اجازه دهيم كه چنين جريان هاي تخصصي دست خوش منغعت طلبي سودجويان گردد.