در فضاهایی که خنک کاری توسط کولرهای گازی و یا مینی چیلرها انجام می شود می توان در زمستان با معکوس کردن سیکل تبرید ، گرمایش فضا را نیز تأمین کرد، بدین صورت که اواپرانوری که در تابستان هوا را خنک می کرده است در زمستان و ماه های سرد سال، نقش کندانسور را ایفاء می کند و هوا را گرم می کند و این روش برای مکان هایی که زمستان های سرد دارد و نیز فضاهایی که محیط بیرون مرطوب است مناسب نیست. هزینه برق و انرژی آن بالا بوده و نمی تواند توزیع مناسب گرما را انجام دهد.

 

 

این روش برای گرم کردن اماکن مسکونی و یا موارد مشابه مورد استفاده  قرار می گیرد. گرمایش ساختمان تنها توسط شومینه مجاز نبوده و معمولاً با سایر سیستم های گرمایشی ساختمان همراه بود و بیشتر در مواقع اضطراری مورد استفاده قرار می گیرد. این روش یکی از روش های فانتزی بوده و نمی تواند توزیع مناسب گرما را انجام دهد. هر شومینه نیاز به لوله کشی گاز طبیعی، دودکش مجزا و تأمین هوای احتراق مناسب دارد، مانند بخاری و پکیج در ساختمان های با تعداد آپارتمان های زیاد ، تعداد دودکش ها نیز زیاد خواهد شد و محدودیت های اجرایی را به دنبال خواهد داشت. خطر نشت گاز خام و نشت گاز منو اکسید کربن (CO) به داخل فضا ، همچنین خطر کمبود اکسیژن محل نصب وجود دارد ضمناً به دلیل اینکه بخشی از شعله مستقیماً به داخل محیط وارد می شود کثیف شدن سطوح داخلی ساختمان ، دیوارها و پرده ها و ... را به دنبال دارد.

این سیستم برای ساختمان ها، سالن ها ، کارخانجات و صنایعی که نیازمند هوای تازه به مقدار مناسبی می باشند و یا در اماکنی که ممکن است آلودگی هوای محیط زیاد باشد و دائماً نیاز به هوای تازه دارند کاربرد دارد همچنین برای ساختمان های اداری و مسکونی و ... نیز مورد استفاده قرار می گیرند، هوای گرمی که توسط این دستگاه تأمین می شود باید توسط آب خروجی از دیگ در موتورخانه تأمین شده باشد. در واقع این روش هم یکی از مشتقات حرارت مرکزی می باشد ولی به جای پمپاژ آب به داخل رادیاتورها و یا فن کویل ها، به درون کویل هواساز ارسال می شود و ارسال هوای گرم توسط فن دستگاه هواساز و توزیع آن توسط کانال ها انجام می شود. معمولاً هواسازها در جایی باید نصب شوند که تأمین هوای تازه به آسانی صورت پذیرد(مثلاً بر روی بام و یا در ارتفاع مناسبی از کف). برای گرمایش سالن ها و فضاهای با ارتفاع زیاد مناسب نیستند. خطر یخ زدن سیستم در صورت نصب در فضای آزاد در زمستان (در هنگام قطع برق)، انتقال ارتعاشات فن دستگاه به سازه، مشکلات اجرایی نصب در ارتفاع، حجم زیاد کانال کشی از معایب این سیستم است ولی تأمین هوای تازه به هر نسبت دلخواه، استفاده از هوای برگشتی ، فیلتراسیون هوا از محاسن این سیستم است. از دیگر مزایای این روش این است که جهت خنک کاری ساختمان در تابستان می توان از کانال ها استفاده کرد (در صورتی که سیستم کانال کشی بدین منظور محاسبه شده باشد.)

 

این سیستم در ساختمان ها و سالن های صنعتی که ارتفاع فضا زیاد است و از طرفی نه نیاز است و نه مقرون به صرفه است که کل فضا گرم شود و فقط نقاط خاصی از ساختمان لازم است گرم شوند (مثلاً محل کار کارگران، دستگاه ها و ... ) مورد استفاده قرار می گیرد، مثلاً از کارخانجات هستند که ارتفاع سالن های آنها از کف تا 20 متر هم می رسد در این صورت گرم نمودن تمام این ارتفاع از نظر فنی و اقتصادی غیر قابل توجیه است، بنابراین بهترین گزینه استفاده از تابش گرهای گرمایی است. همچنین است فضاهایی که تردد در آنها بسیار زیاد است. این دستگاه ها در ارتفاع نصب شده و می توانند از سقف به صورت آویزان و یا بر روی دیوار نصب شوند. طبیعتاً به دلیل خروج محصولات احتراق به داخل فضا، بایستی اگزاست فن هایی جهت خروج هوای آلوده پیش بینی شود. توزیع حرارت در این روش خیلی مناسب و کنترل شده نیست.

 

 

این سیستم برای سالن ها و کارخانجات و فضاهایی که نیاز کمی به هوای تازه دارند و یا هوای تازه آنها به روش دیگری تأمین می شود کاربرد دارد. معمولاً هوای گرمی که توسط این دستگاه تأمین می شود توسط آب گرم تولیدی دیگ در موتورخانه تأمین می شود . در واقع این روش هم یکی از مشتقات حرارت مرکزی می باشد ولی به جای سیرکولاسیون آب به داخل رادیوتارها و یا فن کویلها، درون کویل یونیت هیترها انجام می شود. در این روش توزیع گرما توسط بادزن پشت کویل حرارتی دستگاه انجام می شود. یونیت هیترها در داخل فضایی که می خواهد گرم شود نصب می شوند و با گردش هوای محیط آن را گرم می کنند. این دستگاه ها برای فضاهای با ارتفاع زیاد توصیه نمی شوند.

 

یک تصویر یک خاطره

جدید ترین اخبار

حاضرین در سایت

ما 21 مهمان و بدون عضو آنلاین داریم

ورود به سایت