ماه رمضان نهمین ماه از ماههای قمری و بهترین ماه سال است،  بهترین فرصت برای به دست آوردن کمال و معنویت  ماهی که می توان در آن به تقرب رسید و حقایق را آن‌گونه که هست نظاره کرد. در این ماه شریف؛ روحانیت خاصی بر جسم و روح انسان حاکم است و آدم خاکی به واسطه تأثیر این حالات احساسی آسمانی دارد .  رمضان؛ ماه رحمت و غفران الهی است که دریای بیکران لطف و عنایت حضرت دوست در آن جوشش و تلاطم دیگری دارد.

پیامبر اعظم (ص) شعبان را ماه خود و رمضان را ماه خدا دانست و امت خویش را نسبت به اهمیت آن آگاه فرمود. رمضان اسمي از اسماء الهی است  و نباید‏ به تنهائي ذکر کرد مثلا بگوئیم، رمضان آمد یا رفت، بلکه باید گفت ماه رمضان آمد، یعني ماه را باید به اسم اضافه نمود، در این باره به سخنان حضرت امام محمد باقر (علیه السلام) اشاره می کنیم. هشام بن سالم نقل روایت می‌کند و می گوید: ما هشت نفر از رجال در محضر حضرت ابی‌جعفر امام باقر (ع ) بودیم  پس سخن از رمضان به میان می آوردیم.

مطالعه بیشتر...

به گزارش خبرنگار آيين و انديشه فارس، صحيفه‌ امام‌ سجاد (ع)‌ يكي‌ از ميراث‌‌هاي گرانسنگ‌ انديشه اسلامي‌ است‌. مجموعه‌اي از دعاها كه از حيث سند و مضمون بسيار معتبر است و بعد از قرآن تنها اثري است كه به صورت كتاب از اواخر قرن اول و اوايل قرن دوم هجري در دسترس بوده است. در حالي كه نهج‌البلاغه در قرن چهارم به صورت كتاب درآمده است. در نگاه ‌اول‌ وجه‌ عرفاني‌ و اخلاقي‌ آن‌ بيش‌ از ساير وجوه‌ جلب‌ توجه‌ مي‌كند. اين‌ صحيفه‌ از ادعيه‌‌اي تشكيل‌ شده‌ كه‌ در واقع‌ «قرآن‌ صاعد» است‌ و مي‌كوشد كه‌ انسان‌ را به‌ نوعي‌ با خداوند ارتباط‌ دهد.

http://mrpeiman.webs.com/SAJJAD.JPG


با اين‌ همه‌ سؤال‌ اين‌ است‌ كه‌ اگر از منظر انديشه‌ و رفتار سياسي‌ بدان ‌نگريسته‌ شود، آيا محقق‌ مي‌تواند توشه‌اي‌ بردارد؟ آيا انديشه‌ها و متون‌ عرفاني‌ آن‌ مي‌تواند به‌ امكان‌ شكل‌گيري‌ انديشه‌ سياسي‌ و نيز توليد گرايش‌هاي‌ سياسي‌ و در نهايت‌ سهمي‌ در تحولات‌، رفتارهاي‌ سياسي‌ و ايجاد يك‌ نظام‌ سياسي‌ بينجامد؟ صحيفه‌ سجاديه ‌به‌ عنوان‌ يك‌ «متن‌» در دوران‌ تأسيس‌ يك‌ نظام‌ سياسي‌ اسلامي‌ چه‌ پيام‌هايي‌ مي‌تواند داشته‌ باشد؟ كوتاه‌ سخن‌ آن‌كه‌ انديشه‌ها و متون‌ عرفاني‌ همانند صحيفه‌ سجاديه‌ چگونه ‌مي‌تواند با انديشه‌‌هاي سياسي‌؛ گرايش‌ها و رفتارهاي‌ سياسي‌ نسبت‌ برقرار كند؟

 

مطالعه بیشتر...

 

 

چهارم شعبان، یادآورِ خاطره ای شاد و به یادماندنی از تولد نوزادی با چهره ای زیبا و شأنی والاست؛ روزی که خانه کوچک علی علیه السلام بار دیگر ستاره باران شد و تحفه ای دیگر از سوی پروردگار بزرگ به ایشان ارزانی گشت. روز درخششِ ماهِ بنی هاشم، پسر امّ البنین علیهاالسلام بانوی فداکار علی علیه السلام روزِ شادمانی شهر مدینه و فرزندانِ علی بن ابی طالب علیه السلام .

 

 

 

عباس آمد تا حسین علیه السلام تنها نباشد. آمد تا درس جوان مردی به جهانیان بیاموزد. آمد تا برادری را معنا کند، وفا را شرح دهد، ایثار را الگو باشد، شجاعت را تفسیر کند و دلاوری را مصداقی والا گردد. عباس آمد تا یاد و خاطره پدر را برای همیشه در اذهان مردم زنده نگه دارد؛ دلاوری علی و حمایت او را ازدین، سال ها بعد از پدر احیا کند. عباس آمد تا یار و همراهِ حسین علیه السلام گردد و در کنار او بماند. عباس یعنی عشق، فداکاری، برادری و برادر یعنی عبّاس.

 

مطالعه بیشتر...

ميلاد با بركت حضرت ابى عبدالله الحسين(عليه السلام)، دومين فرزند امام على و فاطمه زهرا(عليهما السلام) بنا بر مشهور، روز سوم شعبان سال چهارم هجرى در مدينه بوده است. پس از ولادت، پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله وسلم) نام وى را «حسين» گذاشت، آن گاه او را بوسيد و گريست و فرمود: تو را مصيبتى عظيم در پيش است، خداوندا! كشنده او را لعنت كن! آن حضرت به مصباح الهدى و سفينة النّجاة و سيّد الشّهداء و ابوعبداللّه معروف است.


مسعودى مىنويسد: امام حسين(عليه السلام) مدّت هفت سال با رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم)بود و در اين مدّت، آن حضرت خود متصدّى غذا دادن و علم و ادب آموختن به امام حسين(عليه السلام)بود. شدّت علاقه پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله وسلم) به حسين(عليه السلام) به قدرى بود كه كوچكترين ناراحتى او را نمىتوانست تحمّل كند.

مطالعه بیشتر...

... چون روز اول شعبان شود ، خداوند عزوجل به باز شدن درهای بهشت امر می کند ، پس باز می شوند و به درخت طوبی [ درختی است در بهشت ] فرمان می دهد تا شاخه های خود را به دنیا نزدیک کند ، آنگاه منادی پروردگار عزوجل ندا سر می دهد : ای بندگان خدا این شاخه های درخت طوبی است ، پس به آن در آویزید ، که شما را به سوی بهشت بر افرازد و این شاخه های درخت زقوم است [ درختی است از درختان دوزخ که در سوره مبارکه واقعه از آن یاد شده است ] از آن دوری کنید تا شما را به جانب دوزخ نبرد .

http://www.e-heyat.com/UploadFiles/HAME%20CHIZ/moteharek/%D9%85%D8%A7%D9%87%20%D8%B4%D8%B9%D8%A8%D8%A7%D9%86.gif


رسول خدا فرمود : سوگند به آن که مرا به راستی مبعوث به رسالت  نمود ، هر که در این روز دری از خیر و نیکی را فراگیرد به تحقیق به شاخه ای از شاخه های درخت طوبی در آویخته که او را به سوی بهشت می کشاند ، و هر که در امروز دری ازشر و بدی را فرا گیرد ، به یقین به شاخه های زقوم در آویخته ، که او را کشاننده به سوی آتش است . سپس رسول خدا صلی الله علیه و آله اعمالی که هریک باعث در آویخته شدن به شاخه ای از شاخه های طوبی است بدین صورت بیان فرمودند :

مطالعه بیشتر...

یک تصویر یک خاطره

جدید ترین اخبار

حاضرین در سایت

ما 31 مهمان و بدون عضو آنلاین داریم

ورود به سایت