از پس خوابی کوتاه، سر از زمین ماسه ای غار حرا برگرفت. هوا خنکایی لرزآور داشت. شب، گویی به نیمه خود رسیده بود. محمد، سر سوی بیرون چرخانید: به آسمان، هلال لاغر ماه، نور کم جان خویش را بر کوه های حرا و دشت گسترده جنوبی افشانده بود. مکه، طبیعت پیرامون آن و سر به سر جهان، در خوابی ژرف غرقه بودند. سکوتی سنگین و غریب، هستی را یکسره در خود فرو برده پیچیده بود.

http://www.pajoohe.com/uploaded_files/29542/1/1.jpg


محمد، پیشتر بسیار نیمه شبان را با بیداری سپری ساخته بود؛ لیک، آن مایه سکوت و آرامش را، هرگز نه شنیده و نه احساس کرده بود. محمد به هر گوشه آسمان که نگریست او را دید. پس، صدایی به لطافت باران و خوشنوایی آوای جویباران از او برخاست: ـ ای محم........د! محمد با لرزه ای آشکار در صدا، پاسخ گفت: بــ........بله؟ ـ بخـ.........وان!

مطالعه بیشتر...

امام موسي كاظم (علیه السلام)ابوالحسن موسي بن جعفر (ع) امام هفتم از ائمه اثني عشر (علیهم السلام) ونهمين معصوم از چهارده معصوم (ع) تولد آن حضرت در ابواء(محلي ميان مكه و مدينه) به روز يكشنبه هفتم صفر سال 128 يا129 ق واقع شد.

http://www.aviny.com/Occasion/ahlebeit/imamkazem/shahadat/88/yadegari/kazem(4).jpg

به جهت كثرت زهد و عبادتش معروف به (العبد الصالح) و به جهت علم و فرو خوردن خشم و صبر بر مشقات و آلام زمانه مشهور به (الكاظم) گرديد. آن حضرت به كنيه هاي ابو ابراهيم و ابو علي نيز معروف بوده است. مادر آن حضرت حميده كنيزي از اهل مغرب يا اندلس (اسپانيا) بوده است و نام پدر حميده را صاعد مغربي (بربري) گفته اند ..... برادران ديگر امام از اين بانو اسحاق و محمد ديباج بوده اند. امام موسي الكاظم (ع) هنوز كودك بود كه فقهاي مشهور مثل ابوحنيفه از او مسئله مي پرسيدند و كسب علم مي كردند بعد از رحلت پدر بزرگوارش امام صادق (ع) (148 ق) در بيست سالگي به امامت رسيد و 35 سال رهبري و ولايت شيعيان را برعهده داشت....

مطالعه بیشتر...

در مورد ولادت حضرت زینب ـ سلام الله علیها ـ مورخان اقوال گوناگونی را ذكر كرده اند. دو قول مشهور در مورد ولادت ایشان:

1. پنجم جمادی الاولی سال پنجم هجری.[1] 2. و برخی نیز سال 6 هـ را سال ولادت ایشان می دانند.[2] البته اقوال دیگری نیز ذكر شده است. مادر بزرگوارش حضرت «فاطمه زهرا ـ سلام الله علیها ـ» و پدرش امیرالمؤمنین علی ـ علیه السلام ـ می باشد. این بانوی بزرگوار در شهر «مدینه» تولد یافت. مدت زندگی ایشان با مادرش حضرت زهرا ـ سلام الله علیها ـ حدود پنج یا شش سال بوده است. «زندگی حضرت زینب با مادر در سوم جمادی الثانی سال 11 هـ به پایان رسید».[3]

 

 

شوهرِ «زینب» «عبدالله بن جعفر» پسر عموی بزرگوارش می باشد. «او یكی از شخصیتهای مشهور اسلام و از سخاوتمندان به نام و معروف می باشد».[4] حضرت زینب ـ سلام الله علیها ـ دارای القاب و كنیه های زیادی است. «یكی از القاب آن حضرت كه در روایات آمده، «عقیله» یا «عقیله بنی هاشم» است كه به معنای زن ارجمند و گرامی در فامیل خود، می باشد.»[5] از دیگر القاب آن حضرت می توان «صدیقه صغری» «عارفه» «عالمه» «فاضله» «كامله» و «عابده آل علی»[6] را نام برد. حضرت زینب ـ سلام الله علیها ـ تا زمانی كه امیر المؤمنین در مدینه بود با شوهرش عبدالله بن جعفر در مدینه زندگی كردند و زمانی كه امیر المؤمنین پایتخت حكومت اسلامی را به كوفه منتقل كردند به كوفه نقل مكان كردند. «حضرت زینب در كوفه به ارشاد و تعلیم زنان كوفه اشتغال داشت».[7] حضرت علی ـ علیه السلام ـ در سال 40 هجری در كوفه به شهادت رسید. بنابراین سن حضرت زینب ـ سلام الله علیها ـ در این زمان تقریبا 35 سال بود. حدود 10 سال هم بعد از شهادت پدر بزرگوارش با برادرش امام حسن ـ علیه السلام ـ زیست نمود. «امام حسن ـ علیه السلام ـ» در سال 50 هجری به شهادت رسید.[8]

مطالعه بیشتر...

بنابر منابع اصیل شیعه و سنی، امیرالمؤمنن علی بن ابی‏طالب (ع) در 13 رجب سی سال بعد از عام الفیل، در شهر مکه و در خانه کعبه به دنیا آمد. مورخان عرب نوشته‏اند که وقتی «فاطمه بنت اسد» مادر علی (ع) دچار درد زايمان شد به كنار خانه کعبه رفت و اینگونه مناجات کرد: «پروردگارا! من به تو و به همه پيمبران و كتاب‏هایى كه ‏از سوى تو آمده است ايمان دارم ، و گفتار جدم ابراهيم خليل كه اين خانه را بنا كرد را تصديق می‏کنم. پروردگارا! به حق همان كسى كه ‏اين خانه را بنا نمود، و به حق اين نوزادى كه در شكم من است، ‏ولادت او را بر من آسان گردان».

به دنبال اين دعا بود كه ناگهان خانه كعبه ‏شكافته شد و فاطمه به داخل خانه رفت و از ديدگاه حاضران و زوار پنهان گرديد و ديوار خانه نيز مانند اول به هم پيوست. مردم که هراسان شده بودند خواستند قفل در را باز كنند ولى در باز نشد، و دانستند كه سرى‏در اين كار هست و اين ماجرا از جانب خداى تعالى است. تصاویر عالی در ادامه مطلب آمده است.

مطالعه بیشتر...

سلام بر جوادالائمه، كه «جود» قطره اي از پيشاني بلندش، «علم» غنچه اي از گلستانِ وجودش و «حلم» گوهري از گنجينه فضايلش بود. زينت بخشندگان، امام سخاوت، جوادالائمه مي آيد تا زمين مدينه بار ديگر ، مولودي ديگر از نسل هابيل را به شادباش بنشيند، مي آيد تا چشمان آسمان به روشني سيمايش روشن شود و لاهوتيان را در شادي ميلاد خويش فرو برد. به قامت آسماني اش، هستي تواضع خواهد كرد و بر قدوم مباركش، عرش، حرير عاطفه خواهد گسترد! مي آيد، تا ادامه دهنده وقار پيامبر(ص)، صبر علي(ع)، معصوميت زهرا(س)، سخاوت حسن(ع)، شهامت حسين(ع)، عبادت سجاد(ع)، علم باقر (ع)، حلم صادق (ع)، مظلوميت كاظم(ع) و كرامت رضا(ع) باشد.

حضرت امام محمدتقي(ع) در دهم رجب 195 ق در مدينه منوّره متولد شد و بر شاخسار امامت شكوفا گشت. پدر بزرگوارش حضرت امام رضا(ع) و مادرش بانوي گرامي و بافضيلتي به نام «سبيكه» است كه امام رضا(ع) او را «خيزران» ناميد. وقتي امام جواد(ع) به دنيا آمد، حضرت رضا(ع) فرمود: «حق تعالي به من فرزندي عطا كرده كه شبيه است به موسي بن عمران كه درياها را مي شكافت، و نظير عيسي بن مريم است كه حق تعالي مادر او را مقدس گردانيده بود.»

مطالعه بیشتر...

یک تصویر یک خاطره

جدید ترین اخبار

حاضرین در سایت

ما 33 مهمان و بدون عضو آنلاین داریم

ورود به سایت